"Mi hermanito de la luna"

    

    Gaurko honetan, gelan ikusitako "Mi hermanito de la luna" buruzko film laburrari buruz hitz egingo dut. Ezer esan baino lehen, aipatu beharra daukat benetan arreta piztu didala hasiera hasieratik. Modu ulergarri batean azaltzen gaituzte hain txikia den ume autista baten mundua.

    

    2008. urte hasieran, Frantziako "Fondation Orange" harremanetan jarri zen autismo asoziazio ("Autistes dans la cité") batekin, asoziazioa honek laguntza eskatzen baitzuen fil labur bat zabaltzeko, "Mi hermanito de la luna". "Fondation Orange" bere blog-an jarri zuen filma eta izugarrizko harridura sortu zuen pertsona askorengan. Geroztik, fundazio honek mezu ugari jaso ditu autismoa daukaten ume ugariren familietatik. Beraz, ikus dezakegu film honek arrakasta handia izan duela.

    Frédéric Philibert, autismoa daukan ume baten aita da. Horregatik, ahaztezinak diren marrazki bizidun hauek sortu ditu, non bertan, neska batek bere inpresioak azaltzen ditu bere anai autistari buruz. Neska honek modu sinple eta argi batean azaltzen digu zergatik bere anaia ez den beste haurrak bezalakoa eta hau guztia nola bizitzen duen kontatzen digu. Aipatzekoa da film labur honek "Gran Premio" eta "Premio del Público" sariak jaso zituela Handica- Apicil jaialdian, 2007an. 

    Zuzendariak baino hobe inork ezin gaitu eman film labur honen azalpena, Frédéric Philibert:

"Cuando nos enteramos de que nuestro hijo tenía un problema, un pediatra nos mandó a un centro especializado en psicología donde nos aconsejaron iniciar, como padres, un proceso de psicoanálisis. Pero no quedamos convencidos y empezamos a buscar otras soluciones como la atención hospitalaria y un programa adaptado en domicilio. Paralelamente, hemos decidido crear y realizar una película familiar que nos ha dado la posibilidad de contar nuestra historia y hablar del autismo de manera sencilla. Esta película se dirige a todos: familiares, profesionales, las personas que no conocen el autismo, los que se compadecen de nosotros y los que nos juzgan, y a las personas que pueden llegar a descubrir e interesarse por este trastorno. 

Es su hermana mayor la que pone la voz en off en el corto. Como conoce muy bien a su hermanito, pudo, con sus propias palabras, conservar su espontaneidad y transmitir un mensaje claro, comprensible y poético. Las anécdotas están sacadas de su vida real, así como los momentos difíciles tanto para el niño como para nosotros.

Sin embargo, el humor siempre está presente, lo que facilita tener perspectiva. Queríamos mostrar gráficamente el aislamiento de nuestro hijo, que vive a nuestro lado, pero jamás verdaderamente con nosotros, como en una burbuja. Y a pesar de todo, no queríamos transmitir un mensaje que fuera triste, por ello nuestro hijo se sitúa en una burbuja de luz que puede ampliarse cuando su hermana consigue ponerse en contacto con él. No es un juicio o una toma de posición, sino que con la realización de este corto tratamos de comprender a este pequeño y de explicar su vida tan próxima de nosotros. Queríamos hacer un corto sensible y sincero sobre un hermano diferente y la relación que tiene con su hermana".

     Bukatzeko, esan beharra daukat, neri behintzat, horrelako bideoak autismoen mundua hobeto ezagutzen laguntzen didatela. Baita pertsona hauek hobeto ulertzen ere.  Guzti honek aldatu egiten zaitu pertsona bezala, hau da, zure pentsamenduak aldatzen dira pertsona hauekiko. Adibidez, ezer ez dakizunean "zergatik egiten du hori?" galdetuko diozu zure buruari, baina mundu handi horri buruz zerbait dakizunean, ulertu egiten dituzu ume hauen jokabideak eta jarrerak. Pertsona bezala aldatu egiten zaituela esaterakoan, ez dut esan nahi zure jokabideak eta jarrerak aldatzen dituzula, baizik eta esan bezala, zure pentsamenduak aldatu egiten direla. Bideoa ikusi ondoren autismoari buruz gehiago dakizu, gainera, honetan, haur txiki batek oso modu argian azaltzen du guztia. Azken finean, egoera erreal bat entzutea hoberena da edozer ulertzeko edo ikasteko.

For the birds

      “For the birds” film laburra ikusi ondoren, argi eta garbi gelditzen zaigu zein den egileak igorri nahi duen mezua. Hasieran, berdinak diren txori txikiak desberdina den eta handiagoa den txori bat baztertu egiten dute. Baina azkenean, egoera txarrean amaitzen direnak txori txikiak dira, beste txoriaz irri egin duten hauek. Horrela bada, badakigu gaur egun bazterketa ez dela desagertu eta askotan nahigabe egiten dugula, ohartu gabe. Baina azken finean, guztiok desberdinak gara, beraz, zergatik baztertu desberdina den pertsona bat gu guztiok berdinak ez bagara? Aurrerapauso handiak egin behar ditugu oraindik ere guztion burutatik bazterketa hitza desagertzeko.

Hasteko hausnarketa txikia

Eguneroko edo ikaste koaderno honi hasiera emateko, hainbat gaiei buruzko hausnarketa txiki honekin hasiko naiz. Talde lana hitza entzuterakoan, "adostasun" hitza datorkit burura. Nire ustetan, oso garrantzitsua da talde bateko kide guztiek adostasun batera iristea (adibidez, helburua zein izango den esatea) lana aurrera joan dadin. Aldi berean, askotan aipatutakoa izan ohi da zailtasun nagusia besteekin lan egiterako orduan, baina iritziak trukatuz eta besteen esanak errespetatuz lana aurrera ateratzea ez da zaila izaten.

Ni talde lanean aritu naizenean, planifikazioari dagokionez ez dut inoiz arazorik eduki. Zure taldea osatzerako orduan, jakin behar duzu pertsona horiekin lan egin beharko duzula eta horregatik lehenengo pausua hauek ongi ezagutzea izaten da. Ondoren, lehen aipatu dudan adostasuna dator, helburua zein izango den planifikatzea eta azkenik, lana aurrera eramatea. Normalena, eta talde gehienetan egiten dena, lana banatzea da. Horrela, bakoitzak zati txiki bat ongi lantzeko aukera izango du eta besteei ikasitakoa edo irakurritakoa transmititzeko. Hau da planifikatzeko erabiltzen dudan metodoa talde lanean aritzen naizenean. Ez dugu ahaztu behar gakoa errespetuan dagoela. Hau da, besteen iritziak errespetatuz talde lanean giro egokia eta zuzena suertatuko da.

Honez gain, bakarkako lana aipatu beharra dago. Niretzat, ikastea, ezagutzak osatzea eta ezagutzak handitzea da, bai esperientziaren eta dagoeneko ezagutzen dugunarean bidez eta bai gauza berrien bidez. Bakarrik lan egiterako orduan abantailak ugariak dira, ez baituzu besteen iritzia kontuan hartu behar eta adostasun batera iritsi behar. Zuk pentsatzen duzuna eta zuk nahi duzuna egingo duzu ikasten edo bakarkako lan bat egiten ari zarenean. Gainera, zure estrategi propioak erabiltzeko aukera duzu, bakoitzak bereak baititu ikasterako orduan. Momentuz, nire estrategien bidez txarrak ez diren emaitzak lortu ditut. Horregatik, betidanik izan dudan ikasteko moduarekin jarraitzen dut.

Azkenik, komunikazio eraginkorrari dagokionez, aipatu beharra dago bakoitzak bere erara transmititzen dituela sentimenduak eta emozioak. Nik hitz egiten ari naizenean gelakideek arreta jarri behar dutela iruditzen zait, horregatik, besteak entzun behar ditudanean komunikazioak laguntzeko helburuarekin arreta jartzen dut, bai nik bai besteek. Orain arte esan dudan guztia lortzeko, hau da, ikasteko eta talde lanean aritzeko batez ere, behar beharrezkoa da komunikazioa eraginkorra izatea, horrela lortuko baitugu ditugun helburuak eta metak.

Ongi etorriak, welcome, bienvenido, bienvenuto, bienvenue !!

Ongi etorriak nire blog berrira!

"Eskola Inklusiboaren Oinarriak" ikasgaiari buruzko guztia aurkituko duzue hemen, hau da, ikasgaian ematen ari garena, nire iritziak, hausnarketak, usteak, balorazioak...Eta batez ere, etorkizunean irakasle izango naizenez, nire pentsamenduak eta arreta deitzen didaten gauzak plazaratuko ditut. Horrela, ikasketa koadernoa osatuz.

Inklusibotasunera heltzeko denon lana beharrezkoa da; irakasleen, ikasleen, eta gurasoen arteko lana bultzatu egin behar da. Gure eskolak ikasle guztien beharrak kontuan hartu behar ditu, bakoitzaren maila ekonomikoa, kultura, hizkuntza, folklorea etab. Hau guztiak ANIZTASUNA osatzen du eta eskola inklusibora iristeko, aipatutako beharrak kontuan hartzea funtsezkoa da. Beraz, buruan sar dezagun :

 IKASLEEN DESBERDINTASUNAK, GURE ABERASTASUNA !!